……… นิยามคำว่า “โลกใบนี้คือโรงละคร” แน่นอน เราทุกคนต้องเป็นนักแสดงและเป็น
ผู้กำกับบทบาทที่ได้รับกันแต่ละคน แน่นอน เราเป็นคนตั้ง เราเป็นคนเขียน เราเป็นคน
กำหนดเอง การจะเข้าหาใครซักคน ในสังคมนั้น บางครั้งเราก็อาจจะเปลี่ยนบทบาท
ความเป็นตัวของตัวเอง เพื่อให้สอดคล้องเข้ากับสภาพแวดล้อม เพศ ญ. และ เพศ ชาย
ได้ถูกธรรมชาติสร้างขึ้นมาให้มีความแตกต่าง เพื่อความสมบูรณ์แบบเช่น……
ผู้ชายร่างกายแข็งแรงถูกสร้างมาให้ดูแลเพศตรงข้าม
______________________________________________
โลกแห่งความจริง! ไม่มีพระเอกแท้และนางเอกที่ถาวร ของผมหมายถึง……
เราทุกคนเป็นสัตว์ทุกคนเป็นสัตว์สังคม เมื่อเกิดเป็นสังคมก็เกิดการแข็งขัน แก่งแย่ง
เพื่อความอยู่รอดต่อให้เป็นคู่เสพสม ภิรมณ์รัก บางครั้งก็ยังขัดแย้งกันเป็นบางเวลา
พระเอก นางเอก ในละคร เราเห็นว่าเหล่านั้นทั้งหลายตายแทนกันได้ เพราะนั้นมัน
คือนิยาย แต่ในชีวิตจริง เราเล่นจริง เสี่ยงจริง เจ็บจริง เพราะทุกเหตุการณ์มันคือ
ของจริงที่เราสร้างบทให้ขึ้นแบบไม่รู้ตัว แล้วมีไหมที่ว่าใครจะตายแทนใครมันไม่มี
เพราะเราทุกคนนี้ยังมีกิเลส มีความอิจฉา ริษยา ไม่มีใครตายแทนใครได้
มีแต่เราจะฆ่าใครได้(ขออภัย) ด้วยความโทสะ ความโกรธแค้น
เพื่อแข่งแย่งผลประโยชน์อะไรกันบางอย่าง เพื่อตัวเอง
เหตุการณ์ต่างๆที่เกิดขึ้นกับตัว เข้าใจหรือยังว่าใครกำกับ ใครเป็นนักแสดง
ล้วนแล้วแต่มาจากตัวเราทั้งนั้น
“อดีตคือกรรม ปัจจุบันก็ควรแก้กรรม อนาคตก็จงรับกรรม” กันต่อไป
สัตว์โลกย่อมเป็นไปตามกรรม…..เพราะมันคือ สัจธรรม
ที่เขียนมายาวๆนี้ใช่ว่าจะสื่อให้ทุกคนมองโลกในแง่ร้ายหาไม่ แต่เมื่อมองอะไรลบๆ
แล้วมาคิดกลับกัน เอิ่ม…..ทุกคนก็ยังมีความเห็นแก่ตัว เป็นเรื่องธรรมดา เห็นแก่ตัวแต่พองาม
นั้นแหละดีเมื่อมีก็ควรแบ่งปัน โลกมันคงจะหน้าอยู่ แม้นว่าโลกจะไม่สวยก็ตาม….